Regulus ออกมาจากกระเป๋าเดินทางของ Vertin ด้วยความมึนงงสับสน

Regulus: ฉัน… นี่มัน… ฉันไม่เข้าใจ…

Vertin: ไม่เป็นไรนะ มันก็แค่ จุดสิ้นสุดของยุคสมัยน่ะ และเธอก็รอดมาได้ เธอเอาชนะ “พายุ” ได้ การทดลองของฉันสำเร็จ ขอบใจที่ช่วยนะ

Regulus: การทดลองอะไรน่ะ จุดสิ้นสุดของยุคสมัยเหรอ เธอหมายถึงอะไร ฉันไม่เข้าใจว่าเธอกำลังพูดเรื่องอะไร!

Vertin: ใจเย็น ๆ ก่อนนะ Regulus ฉันจะเล่าให้เธอฟัง แต่ไม่ใช่ที่นี่ ท่องคาถานี้พร้อมกับฉันซะ Neirumildeentiunbonannokton ส่งมือมา ฉันจะพาเธอเข้าไปข้างในกระเป๋า

Regulus: ก..กระเป๋าเหรอ?

Vertin: หลับตาลงซะ

เสียงฝีเท้าดัง ทั้งสองกำลังเดินอยู่ที่ไหนสักที่ Vertin พูดกับ Regulus ต่อ

Vertin: ตามฉันมา ไปจนถึงทางตันและเข้าสู่ส่วนลึกที่สุดของที่นี่

Regulus: มันมืดจัง ฉันมองไม่เห็นอะไรเลย จะพาฉันไปไหนเนี่ย?

Vertin: สถานที่ปลอดภัยแห่งนี้ ก็เหมือนกับ “Ark” ที่กำลังแล่นฝ่าพายุ+

ด้านหน้า Regulus คือพื้นที่เหมือนห้องกว้างขนาดใหญ่ มันใหญ่ซะจน Regulus ยังอดทึ่งไม่ได้

Regulus: …!

Vertin: ไม่มีใครจะตามเรามาถึงที่นี่ได้ เราจะได้คุยกันสะดวกหน่อย

Regulus: ว้าว… ทั้งรูปปั้นหินขนาดยักษ์ เครื่องจักรไฟฟ้าขนาดใหญ่ แล้วก็รูปถ่ายเต็มกำแพง

Vertin: งั้นฉันขอแนะนำตัวอีกรอบ ฉันมาจากสถาบัน Saint Pavlov ที่เดียวกันกับที่ทีมสืบสวนที่เธอเพิ่งเจอมาน่ะล่ะ มันเป็นที่ที่เราเติบโตขึ้นมาด้วยกัน ฉันคือ Timekeeper ผู้บันทึกเวลาของโลกภายนอก

ที่กระดานแปะรูปถ่าย มีหมุดเชื่อมโยงสถานที่และผู้คนหลากหลายเข้าด้วยกัน Vertin พูดต่อ

Vertin: หรือก็คือ ฉันคือคนเดียวที่เป็นผู้บันทึกจุดเริ่มต้นและจุดสิ้นสุดของยุคสมัย

Regulus: ถ้าเธอพูดแบบนั้น เธอจะบอกว่า รูปพวกนี้คือ… เอ๊ะ นั่น Lewis นี่ ฉันรู้จักเขา!

Vertin: ใช่ ฉันถ่ายไว้เมื่อหลายวันก่อน เขากำลังขายเครื่องดูดฝุ่นอยู่ที่ West End เขาคิดว่าถ้ารูปของเขาได้เผยแพร่ก็น่าจะช่วยให้ขายของได้ดีขึ้น เลยหันมาโพสท์ท่าให้ฉันถ่ายด้วยความยินดี

Regulus: ทำไมเธอถ่ายรูปเขาล่ะ แล้วเขาเป็นไงบ้างตอนนี้…

Vertin สูดหายใจเข้าลึก ๆ ก่อนจะเล่าต่อ

Vertin: ส่วนคนนี้ Marion Smith แม่เลี้ยงเดี่ยว แม้จะกังวลทุกคืนว่าจะหาเงินหาข้าวให้ลูกกินได้ไหม แต่ก็ยังไม่ละทิ้งความฝันที่จะเป็นนักเขียน ฉันเจอเธอที่ Snack Bar ตอนตีสอง บทละครสั้นเรื่องการเดินทางข้ามทวีปแอนตาร์กติกาของเธอ นับเป็นผลงานชิ้นเอกได้เลยล่ะ, ส่วนคนนี้ชื่อ Julie เธอเคยชวนฉันไปบ้านมาครั้งนึง ผนังห้องนอนเธอมีแต่โปสเตอร์ของ Rivaldo ที่เป็นนักเตะยอดเยี่ยมประจำปีของ FIFA ที่ต่อมาก็กลายเป็นคนดังของมวลชน

Regulus: การเดินทางข้ามทวีป กับ Rivaldo งั้นเหรอ ฉันไม่เห็นเคยได้ยินเรื่องพวกนี้เลย

Vertin: มันเป็นเรื่องที่… อีกนานเลยล่ะกว่าจะเกิดขึ้น รูปภาพพวกนี้ ถ่ายเมื่อปี 1999 ช่วงเวลาของฉัน

Regulus: …

Vertin และ Regulus กลับมาที่ห้องโถง และ Vertin เริ่มอธิบายต่อ

Vertin: เวลาของพวกเรา กำลังเดินถอยหลัง Regulus ถอยหลังสู่ยุคมิลเลนเนียม สู่ยุคก่อนที่นาฬิกาจะตีสิบสองหน สู่การระเบิดของซูเปอร์โนวาในปี 80 สู่การเปิดตัวม้วน VHS สู่ปี 1960 แล้วฉันก็มาพบเธอ

Regulus: เวลากำลังเดินถอยหลังงั้นเหรอ? แล้วคนในรูปพวกนี้ล่ะ คนแบบฉันน่ะ พวกเขาอยู่ไหนกัน ถูก “ย้อนกลับ” มาด้วยไหม? เหมือน “พายุ” เมื่อกี้น่ะ

Vertin: ก็อาจจะ… สงสัยอยู่เหมือนกันว่าจะได้เจอพวกเขาอีกไหม ก่อนจะมาเจอเธอ ฉันทดลองมาแล้วนับครั้งไม่ถ้วน มีครั้งนึงฉันก็พบว่า กระเป๋าเดินทางของฉันสามารถตัดพลังของ “พายุ” ได้ และสามารถเก็บรักษาสิ่งของจากยุคก่อน ๆ ไว้ได้ด้วย เช่นรูปพวกนี้แหละ แล้วฉันก็ลองพวกหนังสือพิมพ์ เห็ด ลองแม้กระทั่งเอาตัว Wapaloosie ยัดมาในกระเป๋า มันได้ผลทั้งหมดเลย แต่พอเป็นพวกเพื่อน ๆ ของฉันจากยุคก่อน… มันไม่ได้ผล มันไม่ได้ผลกับพวกคนธรรมดาเลย บางทีฉันน่าจะแค่ทำงานของฉันไป เป็นผู้สังเกตอยู่เงียบ ๆ ไม่ต้องรู้สึกอะไร แบบที่พวกสถาบันขอให้ฉันทำ

Regulus: แล้วทำไมเราถึง…

APPLe: เพราะพวกเราสามารถมองเห็นโลกที่กลายพันธุ์ไปได้งั้นเหรอครับ เหตุการณ์ทั้งหมดก่อน “พายุ” จะเกิดนี่ ได้ทิ้งรอยสลักเอาไว้บนกระผมจริง ๆ นะครับ

Vertin: ฉันก็คิดแบบนั้น ตอนอยู่กลางทะเล และกำลังออกอากาศทางวิทยุอยู่น่ะ Regulus ตะโกนออกมาว่า “ตะโกนใส่จันทร์เต็มดวงเลย!” สินะ ตอนนั้นเป็นช่วงต้นเดือน วันนั้นไม่น่าจะมีพระจันทร์เต็มดวง ดวงจันทร์ของจริงน่ะ อยู่ทางทิศตะวันตก คืนนั้นมีพระจันทร์เต็มดวงถึงสองดวงยังไงล่ะ เธอน่ะ เห็นเหมือนกันกับฉัน เห็นสิ่งที่ฉันเห็นได้ เพราะงั้น ฉันเลยขอลองอีกครั้ง เป็นครั้งสุดท้าย

ขณะที่ Regulus นิ่งเงียบ เหมือนจะเกิดแผ่นดินไหวขึ้น

Regulus: … เอ่อ.. เอ๊ะ เกิดอะไรขึ้นเนี่ย แผ่นดินไหวเหรอ?

Vertin; แบบนี้ไม่ดีแฮะ น่าจะมีคนข้างนอกพบเจอกระเป๋าเดินทางเข้า อาจเป็นพวกสัตว์ประหลาดก็ได้ ไม่ก็พวกคนที่ผ่านไปมา โทษทีนะ ฉันต้องออกไปดูหน่อย ต้องหาที่ซ่อนที่ปลอดภัยกว่านี้

Regulus: นี่ เดี๋ยวก่อน ไอ้สิ่งที่เธอทำอยู่เนี่ย บอสเธอรู้เรื่องไหม?

Vertin สูดหายใจลึก

Vertin: … ฉันจัดการของฉันเอง ฉันไม่อยากยืนดูอยู่เฉย ๆ ดูเธอโดน Sonetto พาตัวไป และคุณอาจจะหายตัวไปเหมือนกับคนอื่น ๆ ใน “พายุ” ยิ่งไปกว่านั้น มีบางอย่างที่ฉันอยากหาคำตอบด้วยตัวเอง “ความจริง” น่ะ